Blaffende honden.....

Ik ben bij het trainen voor deze tocht op een gegeven moment begonnen om met stokken te gaan lopen. Het advies was, dat ondersteunt en verlicht, maar ik heb ook ervaren dat het berg op en af extra stabiliteit geeft, zeker als de paadjes stijl en glibberig zijn. Maar de stokken waren ook goed bij contacten met honden, zo las ik. Dat was vamorgen dan niet zo nodig. De hond die voor me uit liep was blijkbaar bang voor stokken en wilde weg, maar kon niet opzij omdat we op een oud spoorwegtracé, Frans lijntje, wandelden. Zo vlug hij opzij kon was het beestje weg.
Voor het eerst had ik vorige week met twee agressieve honden te maken. In ieder afgelegen dorp is het normaal dat je langs veel percelen achter het hek begeleid wordt door minstens één agressief blaffende hond. Vorige week kwamen er twee keer op één dag door het open hek twee luid blaffende honden aangerend. Een blik op hun bek maakte duidelijk dat het niet om een vriendelijke begroeting ging. De stokken deden hun werk. Een keertje rondzwaaien ermee en de beestjes dropen, staart tussen de benen, onder protest af.
Ik heb heb de dag in devstralende zon, na miezer vanmorgen, afgesloten in een echt dorpshotelletje bij kerk en gemeentehuis van Captieux.
Planning: 1 juni aan de Spaanse grens