Le table d'Angèle, zeven kleuren

Op de brug die ik overging zo'n beetje aan het einde van de route stond het "Auberge du pont des piles." Daar had ik gereserveerd voor de nacht. Volgde een moeizame klim die bleef duren. Een wielrenpelgrim stapte zelfs af omdat het hem te steil was. Ik volgde de een haarspeld na de andere omhoog, passeerde ook een gezellig uitziend le table.... de of zoiets. Nee die moest ik niet hebben.
Bovenop aangekomen nog steeds niet mijn slaapplek gevonden. Dan vragen. Nee, de auberge van de pont is niet hier maar een kilometer terug. Het heeft een andere naam Le table d'Angèle. Soms zit het mee soms....
De dag begon met een ander soort tegenzitten. Bij de stuwdam in de rivier de Creuse eindigde de weg. De pijltjes van Santiago verwezen naar een soort geitenpaadje over rotsblokken en boomwortels stijl naar boven. Het had pas geregend, dus de complete mix voor vallen was aanwezig. Ik had het er niet op. En ik zou het niet opgeschreven hebben, als niet een voorganger zijn fecale sporen had nagelaten op het pad. Ik had wel een gevoel als dat van die uitdrukking met zeven kleuren.....